Την άνοιξη οι ποταμοί της κεντρικής Ελλάδας, ειδικά του Αχελώου και των πολλών παραποτάμων αυτού, παίρνουν ένα γαλακτερό, στις αποχρώσεις του χειμωνιάτικου ουρανού χρώμα και τούτο οφείλεται στα νερά τα οποία από τα λιωμένα χιόνια που στραγγίζουν στη γη όπου κυριαρχεί η γαλαζωπή άργιλος η οποία καλείται φλίσχης και κατόπιν αναβλύζουν σε κάθε σπιθαμή του τόπου πριν πάρουν το δρόμο τους προς τον μεγάλο ποταμό.
Τα ίχνη λοιπόν αυτού υπεδάφους, που ευθύνεται και για τις περισσότερες κατολισθήσεις στην περιοχή, κουβαλάνε τα νερά στα ποτάμια και πολλές φορές αν δεν πέσουν μέσα τους σκουπίδια ή ενισχυθούν από άλλα νερά που συμβάλλουν στον κορμό τους και έρχονται από διαφορετικά μέρη με σκούρα εδάφη και καλλιέργειες, κουβαλάνε το γαλάζιο του ουρανού που πήραν από την Πίνδο και τα Άγραφα, ως τις θάλασσες όπου εκβάλουν.
Βασική πάντα προϋπόθεση να δει έτσι κάποιος τα νερά ενός ποταμού, είναι να έχουν προηγηθεί λίγες στεγνές ημέρες, όπως προχθές όταν με μια παρέα καλών φίλων διασχίσαμε την κεντρική Ευρυτανία και από τον Προυσσό πήραμε το δρόμο που μέσω Ανδράνοβας και Βελωτά, καταλήγει στη λίμνη Κρεμαστών. Διαβήκαμε τον ήμερο ποταμό Αγαλιανό ο οποίος μας αντάμειψε με την εξαιρετική γαλαζωπή πορεία του ανάμεσα στα στενά κάτω από τη Βλαχέρνα και το σμίξιμό του με τα νερά της λίμνης η οποία φέτος λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων έχει φτάσει και στο ανώτατο όριο συγκέντρωσης υδάτων.
Σημείωση: Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με μια Nikon D80 και χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι φακοί που εξαιτίας τους μπορεί να μην αποδόθηκε στην εντέλεια το χρώμα των νερών αλλά άξιζε η προσπάθεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου